Pomimo panujących w społeczeństwie opinii na temat niepełnych rodzin warto pamiętać, że struktura rodziny nie zawsze jest gwarancją szczęścia. Cierpienie lub zadowolenie z życia może być wszędzie.
Często samotny rodzic bywa silniejszy, bardziej odpowiedzialny i zdeterminowany na szczęście dziecka niż oboje rodziców w pełnej rodzinie. Dawno już wyblakły i ewoluowały stereotypy o szczęściu dzieci jedynie przy boku obojga rodziców, co jest sytuacją idealną.
Najlepszą rzeczą, jaką może zrobić rodzic samotny, pomimo swojego ogromnego zaangażowania w wychowanie dzieci jest przyjęcie wsparcia od rodziny i przyjaciół. Taki rodzaj pomocy może zezwolić na zrównoważenie swojego życia, utrzymanie dystansu i obiektywności zwłaszcza, jeśli trzeba pogodzić rodzicielstwo, zajęcia w gospodarstwie domowym i pracę. Zazwyczaj zestresowany i nie odciążony w obowiązkach samotny rodzic z dużym prawdopodobieństwem może popadać ze skrajności w skrajność, może być zbyt liberalny, bądź rygorystyczny. Na metodę prób i błędów często nie ma czasu i jest to duże ryzyko sukcesu wychowawczego.
Samotne rodzicielstwo nie jest dziś przypieczętowaniem "zagłady" rodziny. Jeśli rodzic potrafi zaszczepić w dziecku poczucie wartości i wysokiej samooceny w połączeniu z silnym systemem wsparcia środowiska z pewnością wychowa wartościowego człowieka.
Komentarze
Dodaj komentarz